Encoding: Central European (Windows)
Kalendarium życia i twórczości
Brunona Schulza
1892
– 1902 – 1910 – 1911 – 1913 – 1914 – 1915 – 1917 – 1918 – 1920 – 1921 – 1922 – 1923 – 1924 – 1925 – 1926 – 1928 – 1929 – 1930 – 1931 – 1932 – 1933 – 1934 – 1935 – 1936 – 1937 – 1938 – 1939 – 1940 – 1941 – 1942
|
1942 Schulz zabezpiecza swe rękopisy i rysunki,
dzieląc je na kilka pakietów i przekazując zaufanym osobom spoza getta. Choruje, leczy się ambulatoryjnie w żydowskim
szpitalu, jest wycieńczony, głodny i w głębokiej depresji. W odpowiedzi na listy wysłane do warszawskich
przyjaciół z prośbą o pomoc Schulz otrzymuje fałszywe „aryjskie papiery”. Przygotowuje się jego ucieczkę z Drohobycza. Dzięki poparciu Judenratu pracuje przez kilka miesięcy w Żydowskim Domu Starców nad katalogowaniem zbiorów książek zrabowanych przez władze sowieckie, a następnie niemieckie. Bruno Schulz został zamordowany 19 listopada
1942 roku między 11 a 12 w południe, na skrzyżowaniu Mickiewicza i
Czackiego. Tego dnia w wyniku „dzikiej
akcji” miejscowego gestapo ponosi śmierć około 230 osób. Nie do końca wiadomo, kto właściwie zabił Bruno
Schulza. Zeznania w tej sprawie są sprzeczne. Oprócz Karla Günthera wzmienia
się także jako sprawców Josefa Gabriela, Fritza Dengga i samego Felixa
Landaua. (P. Caneppele) [zob.: Thomas Geldmacher, 'Wir als
Wiener waren ja bei der Bevölkerung beliebt'. österreichische
Schutzpolizisten und die Judenvernichtung in Ostgalizien 1941-1944. - Wien:
Mandelbaum-Verlag, 2002; Simon
Wiesenthal Center Multimedia Learning Center Online: Drohobycz; Paolo Caneppele, Bruno
Schulz w Wiedniu. Z języka
włoskiego tłumaczył Krzysztof Sobczyński. – w: W ułamkach zwierciadła... Bruno Schulz w 110
rocznicę urodzin i 60 rocznicę śmierci. Pod
redakcją Małgorzaty Kitowskiej-Łysiak i Władysława Panasa. – Lublin: TN KUL, 2003; David Grossman, “The Age of Genius”, The New Yorker,
June 8, 2009] Przypuszcza się, że został
pochowany we wspólnej mogile, której po wojnie nie udało się odnaleźć. Do
grzebania zwłok przyznaje się kilka osób – każda podaje inną lokalizację i
okoliczności. (Wikipedia, 24 listopada 2008) [zob.: Aneks. w: B. Schulz: Księga
listów / oprac. J. Ficowski. – Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1975; H. Grynberg:
Drohobycz, Drohobycz. – Warszawa: W.A.B., 1997; W. Budzyński: Schulz pod
kluczem. – Warszawa: Bertelsmann Media, 2001; B.R. Banks: Muse & Messiah.
– Ashby-de-la-Zouch: InkerMen Press, 2006] |
Fragment niedawno (2001) odkrytych malowideł w tzw. willi Landaua [Zob. "Freski" Schulza] |
